Kościół Farny św. Jana Chrzciciela w Radomiu.

Zachowane często w niezmienionej formie od wieków. Piękne i monumentalne. Górują nad wsiami i miastami idealnie wpisując się w krajobraz. Niemi świadkowie burzliwej historii, wojen, klęsk żywiołowych czy epidemii. Wystawione na wiatr, deszcz i mróz stoją niezmiennie w tym samym miejscu od stuleci. Świadomość, że nasi dziadowie i pradziadowie podobnie jak ja teraz, przechadzali sie koło nich, robi na mnie duże wrażenie. Nastraja trochę nostalgicznie do rozmyślań o przemijającym świecie. Bo czymże jesteśmy jak nie marnym pyłem... kolejnym z rzędu pokoleniem wydeptującym wokół nich ścieżki. 

Kościelne wieże, bo o nich mowa, to nieodłączna część naszego dziedzictwa kulturowego. Na co dzień pospiesznie mijane, niedoceniane. Przystańmy czasem na chwilkę, minutka nie zbawi, wznieśmy oczy ku górze, bo nie znamy przyszłości. Nie wiadomo ile im, ale bardziej ile nam zostało czasu na tym świecie.

To drugi z kolei wpis dotyczący radomskich wież kościelnych. W pierwszym odwiedziłem kościół pw. Opieki Najświętszej Maryi Panny w Radomiu, czyli popularną katedrę. Dziś przyszedł czas na Farę. Oba te fotoreportaże stanowią wspólny mianownik przy tworzeniu pierwszej i drugiej części cyklu Radom wczoraj i dziś  czyli zestawienia starych, archiwalnych fotografii ze współczesnymi odpowiednikami wykonanymi z tego samego miejsca. W skrócie, muszę wdrapać się na wieżę właśnie po to, by wykonać zdjęcie :) 

 Archiwalna fotografia wykonana po II Wojnie Światowej z wieży kościoła pw. św. Jana. 

Widok dla którego się tu wspiąłem :)

Wejście na nią normalnie jest zamknięte. Nie można przyjść kiedy się chce i od tak wejść na górę. Nie oznacza to jednak, że jest zupełnie niedostępna. Jeżeli ma się konkretny powód o który i mnie ksiądz proboszcz zapytał, to okazuje się, że.. owszem.. nie ma problemu. 

U dołu czworokątna, u góry ośmiokątna. Wysoka na 57 m ponad poziomem gruntu dzwonnica radomskiej Fary.

Wejście na wieżę wymaga nieco sprawności. Osoby z lękiem wysokości nie powinny się tu zapuszczać.

Ksiądz proboszcz wspomniał w tym miejscu, że parę lat wstecz udostępnił wieżę, jak się później okazało dość lekkomyślnie, pewnej młodej radomiance. Dziewczyna owszem weszła na górę... ale z zejściem były poważne problemy. Od tamtej pory ksiądz Mirek osobiście oprowadza chętnych upewniając się wcześniej, czy oby na pewno chętni są do tego zdolni.

Obecnie w wieży znajdują się trzy dzwony: MARYJA (900 kg), KAZIMIERZ (450 kg) i PAWEŁ (350 kg)

Wybudowana w połowie XV wieku przy istniejącym już kościele wieża pełniła również funkcję strażnicy miejskiej. W XIX wieku dwukrotnie podwyższana. 

Będąc obecnie w jej wnętrzu nie sposób nie dostrzec zarysu murów tej prawdopodobnie pierwotnej XV wiecznej budowli. Na powyższym i poniższym zdjęciu stożkowe sklepienie dawnej wieży.

Wdrapanie się na samą górę wymaga odrobiny sprawności i braku lęku.

Taka okazja - okazja bycia tutaj nie zdarza się często, więc za zgodą księdza Mirka swoją wizytę wykorzystałem do maksimum. Będąc na górze, przez niewielkie okienka wykonałem serię zdjęć ze wszystkich czterech stron świata. W zasadzie zależało mi tylko na jednym - tym porównawczym z archiwalną fotografią wschodniej panoramy Radomia. Lecz jak przejść obojętnie obok innych okienek.. no jak ? Nie da się.. :)

Jeszcze raz dziękuję księdzu proboszczowi Mirosławowi Nowakowi za poświęcony mi czas i opiekę. Szczęść Boże. 

Poniżej garść wybranych fotografii. Milego oglądania.

Wschodnia panorama miasta.

Widok na ulice Rwańską i Żeromskiego.

Północna panorama miasta.

Kościół ewangelicko-augsburski Świętej Trójcy przy ulicy Reja.

Zachodnia panorama Radomia.

Rynek Starego Miasta.

Południowo-zachodnia panorama miasta.

Północno-zachodnia panorama miasta.

Południowa panorama miasta.

Widok na ulicę Wałową.

Południowa panorama miasta.

Treść była ciekawa ? Podziel się: